یک تایمی که اپلای میکردم برای اروپا متوجه شدم اکثر شرکت های اروپایی یک فریم ورک و فرهنگ مشخص دارن برای استخدام،
اولا که اگهی ها اینطوری بود:
What you will do
1. ….
2. ….
What you will bring
1. Proficienct in Django
2. …
3. Fimiliar with k8s
Nice to have
1. …
دلیلش اینه که وقتی میگن advance یا … مشخص نیست چقدر ادونس؟ تکنولوژی تو اخرین مرحله advance اش یعنی شما مستقیما core contributer بشی و شاید سال ها طول بکشه تا به اونجا برسی. پس طبیعتا این کلمه advance میتونه به کلی معنی های مختلف ترجمه شه. ولی وقتی تسکی که انتظار میره ازتون رو بنویسن شما متوجه میشی چقدر میخوان اشنایی داشته باشی با یک چیزی
نکته دوم، شرکت های خیلی بزرگ و FAANG میان سوالات سخت الگوریتمی میذارن تو مصاحبه فنی، کاری به خوبی و بدیش ندارم ولی اون شرکتا تو اون حجم راهکار دیگه ای ندارن. نمیتونن بشینن برای کاندید های مناسب یک پوزیشن تک تک coding assignment بدن و پروژه هاشون رو چک کنند، هزینه این کار تو scale بالا ممکنه براشون غیرمنطقی باشه. پس شرکتا معمولا یا coding assignment میدن یا الگوریتم. نمیان جفتشو بدن! کنارش سوالات تئوری هم میپرسن.
و نکته اخر، چه الگوریتم باشه چه coding assignment، مستقیما به پروداکت شرکت ربطی نداره! مثلا من coding assignment هایی که انجام دادم راجب pokemon و imdb و این چیزا بود. طبیعتا نباید چالش شرکتو assignment بدن بهتون، یا اگه همچین کاریکنند باید بهتون هزینه پرداخت کنند چون دارین عملا رو پروداکتشون کد میزنید.
منبع:
@ManiFoldsPython